Alimenty dla pełnoletniego dziecka

Alimenty dla dziecka powyżej osiemnastego roku życia

Zgodnie z art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Jak zatem wynika z powyższego Kodeks rodzinny i opiekuńczy nakłada na rodziców obowiązek alimentacji dziecka aż do czasu uzyskania przez dziecko zdolności do samodzielnego utrzymania się.

Pojawiają się w związku z powyższym dość często wątpliwości, kiedy dziecko - zwłaszcza pełnoletnie - może się samodzielnie utrzymać i co to oznacza. Pewne jest jedno. Obecna treść art. 133 § 1 k.r.o. oznacza, że obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka nie wygasa automatycznie z datą uzyskania przez dziecko pełnoletności.

W artykule 133 § 3 k.r.o. określono dwie szczególne sytuacje, w których rodzice mogą uchylić się od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem pełnoletniego dziecka. Przepis ten wprowadzono w 2008 r. W uzasadnieniu projektu ustawy wprowadzającej ten przepis wskazano, że istnieje wyraźna potrzeba osłabienia obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka pełnoletniego, ponieważ rodzice, nie mając wpływu na postawę życiową dziecka, nie powinni być obciążeni zbyt długo obowiązkiem alimentacyjnym, z uszczerbkiem dla swojego utrzymania. Ponadto możliwość żądania alimentów od rodziców przez pełnoletnie dziecko, mimo braku własnych starań o uzyskanie samodzielności, usprawiedliwia naganną postawę dziecka, tworzy złe wzorce zachowania i jest etycznie nieusprawiedliwione.

Alimenty dla pełnoletniego dziecka

Zgodnie z orzeczeniami sądów powszechnych dziecko, które osiągnęło nie tylko pełnoletność, ale zdobyło także wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy zawodowej, pozwalającej na samodzielne utrzymanie, nie traci uprawnień do alimentów, jeżeli np. chce kontynuować naukę i zamiar ten znajduje uzasadnienie w dotychczas osiąganych wynikach. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, rodzice pełnoletniego dziecka, które kontynuuje naukę, obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem niego. Z kolei według Sądu Najwyższego, rodzice nie są obowiązani dostarczać środków utrzymania dziecku, które będąc już przygotowane należycie do wykonywania przez nie odpowiedniego dla niego zawodu, podejmuje dla podniesienia swych kwalifikacji dalsze kształcenie, ale w studiach się zaniedbuje, nie robi należytych postępów, nie otrzymuje obowiązujących zaliczeń, nie zdaje w terminie przepisanych egzaminów, a zwłaszcza jeżeli z własnej winy powtarza lata studiów i wskutek tego nie kończy studiów w przewidzianym programem okresie. Nie należy również tracić z pola widzenia faktu, że studia same przez się nie wyłączają możliwości osiągania przez dorosłe dziecko dochodów. Poglądu, zgodnie z którym osiągnięcie samodzielności przez dziecko zakłada zdobycie przez nie odpowiadających jego uzdolnieniom i predyspozycjom kwalifikacji zawodowych nie należy również rozumieć w ten sposób, że z chwilą osiągnięcia przedmiotowych kwalifikacji obowiązek alimentacyjny wygasa w sposób automatyczny. Nie należą bowiem do rzadkości sytuacje, kiedy osoby legitymujące się wysokim wykształceniem nie mają możliwości samodzielnego utrzymania się. 

Należy zatem przyjąć, że dziecko osiąga zdolność do samodzielnego utrzymania dopiero wówczas, gdy ukończy naukę i otrzyma odpowiednie przygotowanie do pracy i bez znaczenia jest, czy naukę pobiera w trybie dziennym, czy zaocznym, o ile nie pracuje. Inaczej mówiąc, obowiązek przewidziany w art. 133 § 1 k.r.o. wygasa z chwilą osiągnięcia przez dziecko odpowiedniego stopnia fizycznego i umysłowego rozwoju, potrzebnego do usamodzielnienia się i do uzyskania środków utrzymania z własnej pracy i z własnych zarobków.

Oczywiście nie są też wykluczone sytuacje, w których rodzice nigdy nie zostaną zwolnieni z obowiązku alimentacyjnego względem dziecka. Jeżeli np. dziecko dotknięte jest niepełnosprawnościami rodzice mogą być obciążeni obowiązkiem jego utrzymania i wychowania nawet dożywotnio. Obowiązek alimentacyjny rodziców nie ustanie, jeżeli dziecko na skutek kalectwa wrodzonego lub nabytego albo w związku z niedorozwojem umysłowym nie będzie w stanie samodzielnie zdobywać środków utrzymania.

Reasumując. Nie da się z góry określić wieku dziecka, którego osiągnięcie prowadzi do wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego.

W sytuacji, gdy na rodzicach spoczywa obowiązek alimentacyjny orzeczony np. wyrokiem rozwodowym, a rodzice dochodzą do wniosku, że dziecko jest już samodzielne, należałoby wówczas skorzystać z pomocy adwokata, celem podjęcia stosownych kroków prawnych, np. w celu wytoczenia powództwa z żądaniem ustalenia wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego. Adwokat może uchronić rodzica przed ewentualną egzekucją świadczeń alimentacyjnych. Nasza Kancelaria Adwokacka posiada bogate doświadczenie w szeroko rozumianych sprawach rodzinnych. Jeżeli potrzebują Państwo pomocy prawnej z zakresu prawa rodzinnego (m.in.: rozwody, alimenty, kontakty z dzieckiem, władza rodzicielska, podział majątku wspólnego) zapraszamy do kontaktu.

Adwokat Łódź Zgierz sprawy rodzinne sprawy rozwodowe, sprawy o podział majątku wspólnego

Kancelaria Adwokacka Adwokata Piotra Sęka w Łodzi i Zgierzu zaprasza do kontaktu osoby zainteresowane uzyskaniem pomocy prawnej w zakresie prawa rodzinnego. Nasza Kancelaria Adwokacka prowadzi między innymi sprawy rozwodowe, sprawy o alimenty, sprawy o ustalenie kontaktu z dziećmi, sprawy o pozbawienia władzy rodzicielskiej i wiele innych. Nasza Kancelaria Adwokacka posiada również wieloletnie doświadczenie w sprawach o podział majątku wspólnego byłych już małżonków. Więcej informacji na temat naszej Kancelarii Adwokackiej znajdziecie Państwo w zakładce oferta.

Słowa kluczowe: sprawy rodzinne adwokat Łódź, adwokat Łódź, porady prawne Łódź, adwokat Zgierz, rozwody adwokat Łódź, alimenty adwokat Łódź, dobry adwokat w Łodzi, prawnik Łódź, adwokat Łódź sprawy karne